Бес кісіге көңілінде жүрген сырды айтпа:

Біріншісі – ақыл тоқтатпаған кішкене балаға;

Екіншісі – дұшпаныңа;

Үшіншісі – қатыныңа;

Төртіншісі – құлға;

Бесінші – наданға;

«Сыр айтса не болады? » десең:

Балаға сырды айту – киімді суға салып, су болмасын дегенмен тең;

Дұшпанға сырды айту – өзін өзі дарияға тастап, суға кетпеймін дегенмен бірдей;

Қатынға сырды айту – ағашқа от қойып, жанбайды дегендей;

Құлға сырды айту – таза етті итке тастап, ол жемесін дегендей;

Наданға сыр айту – үйге от жағып, ыс болмасын деп ойлаумен тең;

Сырды ата-анаға, ұстазға айтқан дұрыс.