Еңбек!

Әркүн сайын қағылады мың шегең,

Мың шегеде – бір балғаның салмағы.

Мен де өзімше бір балуан, бір шебер,

Әкел, бермен бес тонналық балғаны!

Әр секундке ұстаттық қой бір балға,

Қағылады, кағылады шеге көп.

Балға даусы естіледі жырдан да,

Жүрміз бірақ неменені шегелеп?

Шеге, шеге! Жұрт не десе – о десін,

Сөз – жүйесін, өз иесін табады із.

Өткен күннің суырып ап шегесін

Келер күннің тақасына қағамыз.

Маңдайшада, қабырғада – шегелер,

Тағаларда, табандарда – шегелер.

Шеге бәрін қусырып ап жөнелер,

Шегелерге – шеге ғана теңелер,

Дүниедегі серт пен сенім бар жүгін

Шегелерге артар едім – не керек.

Дүниедегі мықтылықтың барлығын

Атар едім, атар едім шеге деп!