Өзіңді ойлап қайғыдан езіліп ем.

Аласұрған күйімді сез үнімнен.

Аң-таң болып әлі күн шошимын мен

Сенің көктем күніндей сезіміңнен.

Есім кеткен, өртенгем сағыныштан…

Бірақ ешкім озған ба жазымыштан.

Иә... мен де бұл күнде түңілгенмін

Көңіліңнен әркімге алып-ұшқан.

Мен өзімдей көргенмін. Бекер мұным.

Саған менен бұрындау жетер жырым.

Мен білмеппін сүйгенің, сағынғаның

Мүләйімсу, көлгірсу екендігін.

Қайтем. Қатал тағдырға жүгіндім мен,

Аңғалдарды жылатқан, түңілдірген.

Әлі сені қимаймын кінәлауға,

Өмір шығар сені де сүріндірген…