Қазақстан Олимпиада ойындарында алтын алған спортшыларға берілетін сыйақы көлемі жөнінен алғашқы төрттікті түйіндеп тұр. Нақтырақ айтсақ, еліміз чемпион болған спортшыға 250 мың АҚШ доллары көлемінде сыйақы береді. Біздің елдің алдында Әзірбайжан мен Тайланд бар. Әзірбайжан елі жеңімпазға 510 мың АҚШ долларын беретін болыпты. Ал тай елі биылғы доданың жеңімпазына 314 мың доллар бермек. Мұншама қаржыны беруде де бұл елдің өз ерекшелігі бар. Мысалы, алтын алып келген тайландтық спортшыға берілетін 314 мың доллар алдағы 20 жылдың ішінде бөлшектеп беріледі. Яғни, чемпион атанған спортшы ай сайын 1 300 доллардан жиырма жыл бойы жалақы алып тұрады. Алғашқы бестікте жеңімпазға 237 мың АҚШ долларын беретін Филиппин елі бар. Ал көрші Өзбекстан әрбір чемпион үшін 200 мың АҚШ долларын ұсынбақшы. Солтүстіктегі көршіміз Ресей чемпиондары 60 мың доллар алады. Қытай елі - 50, АҚШ - 25, Германия - 19,5 мың АҚШ долларын мемлекет қазынасынан бөліп береді. Ал Ұлыбритания елінде чемпион болған спортшыға сыйақы қарастырылмаған. 

Мына хабарды естіген базаршыл көршіміз қызғанып, әлде қызығып «жыртыл, қазақ» деген шығар. Несі бар, мұнайлы елміз, елулікке ендік, отызға жету ойда тұр. Елордамызда күнде жиын, өңірлерде тойхана саны күн санап артып келеді. Қысқасы, еліміздің Туын әлемдік аренада желбіреткен спортшыға қомақты сыйақы беруге шамамыз жетеді. Грузия елі секілді «көк қағазды» миллиондап берсек те жарасар еді. Қалада отырып, хабарды естігенде осындай ой келген. Алайда, ауылдағы оқырманымыздың сыйақыға қатысты көзқарасы мүлде басқаша. 

Төле би ауданынан редакциямызға телефон шалған оқырман өзін Нұрлан деп таныстырды. «Қызғанбаймын, бірақ спортшыңыз да ауылдағы қойшыңыз да немесе басқа саланың қызметкері де, біріншіден өзі үшін еңбек етіп жүрген жандар. Төккен теріне, сұраныс пен қажеттілігіне байланысты еңбекақы алады. Яғни, дәрігерлер мен мұғалімдер секілді жұмысы және тұрақты жалақысы бар жандар. Спортшыларға одан бөлек те жағдайлар жасалады. Жаттықтырады, емдейді, демалдырады әйтеуір еңбегі ауыр болмаса одан еш кем емес кей жұмысшыларға қарағанда жағдайы әлдеқайда жақсы. Елдің атын шығарып, әлемге танытып жатыр дейтін боларсыз. Жағдайы жасалса елімізді, мысалы қауын-қарбыз егіп жүрген диқан да әлемге танымал ете алады. 

Спортшыны да, қойшыны да, ел басқарып жүргендерді де өмірге әкелген аналарымыздың еңбегі неге тиісті деңгейде бағаланбайды?! Көпбалалы аналарды алқа тағып алдап қоямыз, ал олардың көбісін күнкөрістің қамы қажытып жүргенін ескере бермейміз. 250 000 АҚШ долларын неге сол көпбалалы аналарға бермеске? Мемлекет егіз тапқандарды елемейді, үшем тапқандар жалынғандай болып жүріп, кейбірі әрең үй алады, әйтеуір. Ал, әлгі жеңімпаз спортшыңызға қомақты сыйақыдан бөлек, жергілікті әкімдер үй беріп, төбесіне көтеріп жатады. Айналайындар-ау, ол баспананы өз күшімен, еңбегімен алатындай денсаулығы мықты, жұмысы бар азамат қой. Соншама алақанға салып өбектей беру де масылдыққа әкелмей ме. Ауылдарда тұрмысы төмен отбасылар көп, қаржысының жоқтығынан дертінен айыға алмай жүргендердің де қарасы көп. Олардың бәріне енді спортшы бол дей алмаспыз. Әлгі қаржыны неге әлеуметтік мақсатқа жұмсамасқа? Қысқасы, бұл мәселеде Ұлыбританиядан үлгі алуымыз керек сияқты. Әйтпесе, ол елдің жағдай бізге қарағанда көш ілгері», - дейді оқырманымыз. 

Әрине, бұл мәселеге қатысты әркімнің айтар өз пікірі, көзқарасы бар. Ендеше, пікір-ойларыңызды күтеміз, оқырман!

18 тамыз 2016 жыл