Тұрмыс құрғанмын. Қазір үш жылдан асты. Бір жасар қызым бар. Емін-еркін өскен әке шешемнің жалғыз қызы едім. Күйеуге шығып таяқ жеудің не екенін білдім. Сол таяқтың кесірінен бірінші сəбиім түсіп те қалды.

Үш айдан соң қазіргі қызыма аяғым ауыр болғанда жолдасым көзіме шөп салды. Оны да қызым үшін кешіріп, отбасымды сақтауға тырыстым. Барлығынан бұрын отбасымның сақталуын, арамызды суытып алмауды ойладым. Жоқшылықты да, аштықты да көрдім. Мойныма пышақ та тақап, «өлтірем» деп қорқытқан күндері де болды. Сендім «бəрін жеңеміз» деп, алдағы күндерден үміт күттім.

Шаңырақ құрғанымызға екі жылдан асқан соң төркініме келдім. Мен кеткен соң, тағы көзіме шөп салуға әрекеттеніпті. Мен кеткен соң үш күннен кейін бір қызбен сөйлесіпті. ВК-да «сағындым сені ойлап жатырмын» деп жазғанын оқып қойдым. Сол үшін ренжісіп қалдық. Тағы да арамызда ұрыстар болды. Енді сол қызды тұрып жатқан пәтерімізге кіргізіп алыпты. Қыздың менің төсегімде жатқанын менің əпкелерім өз көздерімен көрді. Əпкелерім пәтерге менің дипломымды алуға барған.

Сол жағдайды естігеннен бері қатты қиналып кеттім. Міне бір ай өтті естігеніме. Төркінімде жатырмын. Ораза айында болған жағдай. Ол аздай екеуі қыдырған, ең сорақысы мешітке барған екеуі. Кафелерде, парктерде ашықтан ашық жүріпті. Анау ардан безген қыз ұялмайды да.

Енді жолдасым кешірім сұрап «қосылайық ажыраспайық» деп жатыр. «Сені қимаймын жақсы көремін» дейді. Не істесем болады? Қысқартып жазып отырмын. Ақылдарыңызды айтыңыздаршы.

Өзім жұмысқа шыққалы жатырмын, қызымды өз мамама тастап кетемін аяғымнан тұрып алғанша. Кешіріп қайта қосылсам тағы қайталанбай ма деген қорқынышым да бар. Бір жағынан жолдасымды қимаймын менде оны жақсы көремін. Бəріне шыдап келгенімде маған сондай опасыздық жасағанына жүрегім ауырады. Түсініктірек жазуға тырыстым, ақыл қосыңыздаршы ағайын.