Бір кісі психологқа келіп, өзінің көп нәрсеге мұқтаждығын, жағдайының төмен екенін айтып шағымданады:

"Қиналған кезде қол ұшын созар нағыз досым – жоқ;

Жоғары айлығым – жоқ;

Қымбат көлігім – жоқ;

Баспанам – жоқ;

Әдемі киімдерім – жоқ;

Бұрынғыдай қайрат-жігерім – жоқ;

Осылардың барлығы бір күні болады-ау деген үмітім – ол да жоқ!"

Сонда психолог сәл ғана езу тартып, жымияды да әлгі жігітке былай дейді:

«Иә, шынымен де, сізде көп нәрсе жоқ екен. Бұл тізімді дәл бұлай бітіре салғаныңыз дұрыс болмады. «Жоқ» нәрселер сізде көп еді ғой!

Мысалы,

Бойыңызда емі жоқ жаман ауруыңыз – жоқ;

Басыңызда қарызыңыз – жоқ;

Ауру ата-анаңыз – жоқ;

Мүгедектік туралы анықтамаңыз – жоқ;

Елге жаманатты қылып, жерге қаратқан қылмыскер балаңыз – жоқ!

Сізде көп нәрсе жоқ қой! Егер жоқтарыңызды санар болсаңыз, қайғырғаннан емес, риза болғаннан бөркіңізді аспанға атып қуанар едіңіз. Сондықтан қайғырудың да жөні ЖОҚ"