Мен ауылыма ұайтуға пойызға міндім. Билетсіз болғандықтан жолсеріктермен келістім. Олар біз отырған жерде боласыңдар әйтпесе орын жоқ деді. Үш қыз едік, келістік. Олар отырмады. Кіріп-шығып жүрді. Бізде ары-бері дәретханаға өткенде бір топ әскерден қайтқан жігіттер отырды. Ортаңғы вагонда ары-бері тиісетін сөйлеп. 

Қасымдағы қыз темекі шегетін. Қасымда жүрші, қарап тұршы, қорқам дейтінде тамбурда темекі шегетін. Әскерден келгендер де келіп бірге шегетін. Мен күтем құрбымды бірдене істеп қояма деп. Кейін орнымызга барып кішкене ұйықтап алайын дедім. Оянсам бір жолсерік бетіме қарап қарама қарсы отыр. Шошып кеттім қашан келгенсіз деп. Құрбыларым қайда дедім. "Ана жақта жігіттермен танысып отыр" деді және тағы екі жолсерік жігіт келіп әңгіме айт деді. Мен "қой құрбыларымды іздеп келейін" деп ем, "нең бар отсай бәле тілемей" деді. Мен шығып кеттім. Қорқып құрбыларымды іздедім. Еш жерде жоқ. Бір кезде қасыма бір әскерден қайтқан жігіт келді мен білем деп апарайым ба біздікілер мас деді.

Иә тез апаршы деп тіпті уайымдадым. Тамбурға кірсек ешкім жоқ. "Қайда қыздар" деп едім көрші вагонда деп құлыптап қойды. Тамбурда содан маған жақындай бастады. Келші қандай сұлусың деп белімнен құшақтап мойнымнан сүйіп қолдарын біресе төсіме біресе астыма жүгіртіп укалай бастады. Мен жылап итерсемде шамам жетпей жатыр. Айқалап темірден ұстап ағам бәрібір естімейді. Алысып жүріп жерге құлағанымды білем. Кейін ол мені каты жерге жұлқығанда басым темірге тиді ме білмеймін көзім қап-қара боп құлағым естімей ары қарай талып қалыппын. Сол жерде ана оңбаған мені зорлаған екен. Кейін дым болмағандай мені көтеріп апарып купесіне кіргізіп қанша жігіт мені зорлағанында білмеймін. Есімді жисам басқа купеде жатырмын. Қасымда құрбыларым қайда болдың сені іздедік деп отыр.

Ал әскер-сымақтар орнынан түсіп қалған бәрі. Мен ештене білмейм тек астым ауырып зорға түстім. Кейін астыма жаралар шығып гинекологқа барғанымда "қыз емессің, инфекция жұққан төсек қатынасымен жұғат қауіпті инфекция, емдемесең болмайды" дегенде шок болдым ғой.

Сосын емделіп ары қарай өмір сүре бердім. Ары-бері іздестіріп едім ештене таппадым. Аузым аңқиып досты да тандамаппын ғой. Әлгі қыздар жатақханадағы қасымдағы 4 курс қыздары-тұғын. Жолсеріктердің бәрі бірдей емес. Олар қайта маған ескертті тыныш отырсай деп. "Құрбыларың сенімен ісі жоқ, әр жігітпен жырпылдасып отыр қайтесің" деп. Мен сол поездға мінгенге дейін пәк қыз болған едім. Әке-шешеме қарауға бет жоқ. Ауылға көп бармадым. Содан кейін инфекциядан ана екі қыз емдетті. Бәрін айтқанда "қоя берші, қәзір қыздық мода емес" деді түк қиналмай.

Күйеуімді кезіктіріп бар шындықты айтқанда "сенің кінәң жоқ қой, мен үшін қыздық маңыздық емес. Қыз болмадың" деп бетіме басқан емес ештеңе. Әлгі құрбы- сымақтармен байланысты үздім. Ол кезде 17 жасар бірінші курс едім. Қазір бақыттымын күйеуім ұлдарым бар.

Ләззат Акишеваға келген хаттардан