Менің тұрмысқа шыққаныма 2 жылдан асты. Мен күйеуіме сүйіп қосылдым дей алмаймын. Бірақ тағдырдың маңдайыма жазғаны осы болар деп, отбасымды сақтауға барынша тырысып жүрмін.

Бірақ төзімім жетер ме екен, жетпес пе екен? Мен бүгін өзімнің басымдағы жағдайды жазып, оқырмандардан ақыл сұрағым келеді.

Мен мектеп бітіргеннен кейін Алматы қаласына келіп, жоғары оқу орнына түстім. Ата-анамның арқасында оқыдым, студент кезімде ешқандай таршылық көрген жоқпын. Алматыға оқуға түскеннен кейін мен анамның сіңілісінің үйінде тұрдым. Өзіммен қатар бөле әпкем мен ағам бар. Олармен жақсы тату болдық. Арамызда келіспеушіліктер болып жатқанның өзінде ата-анамызды араластырмауға тырысатынбыз. Бөлелерім қалада өскендіктен олар орысша сөйлейтін, мінездері де бөлектеу. Ауылдан қалаға келе салғанда маған олармен тіл табысып кету қиындау болды. Дегенмен уақыт өте келе достасып кеттік. Оқуымды оқып, жақсы жұмыс тапсам, еңбегімнің жемісін жеп, ата-анамды қуантсам деген арманмен жүрдім. Бірінші курсты үздік бітіріп, ауылға барғанымда анам мен әкемнің қуанышында шек болмады.

Екінші курса оқып жүргенде бөле әпкем тұрмысқа шықты. Туған-туыс жиылып Гүлмираның тойына бардық. Осы тойда мені бір жігіт қайта-қайта биге шақырып, жақынырақ танысқысы келетінін айтып, қасымнан айналшықтап шықпады. Бірақ мен оған мән бермедім. Өйткені оның жасы менен біршама үлкендеу секілді көрінді. Кейін білдім. Бұл жігіт Гүлмираның күйеуінің туысқаны екен, яғни жездеміз Олжастың немере ағасы болып шықты. Тойдан кейін де мен Олжасты бірнеше рет кездестірдім. Ол Гүлмира мен Олжасқа еріп бірнеше рет үйге қонаққа келді. Бірақ мен онымен сөйлесуден қашқақтап жүрдім. Неге екенін білмеймін, соны көрсем өзімнен өзі ұялып, көзіне көрнігім келмейтін.

Бірде маған Гүлмира Олжастың ағасы Ержанның жақсы жігіт екенін, табысы да жақсы қызметі бар екенін айтып, оны маған біраз мақтады. Гүлмираның айтуынша, Ержанның жасы 25-тен асса да әлі үйленбей жүрген көрінеді. Оның анасы мен тойда көріп, сыртымнан ұнатып, мені келін қылғысы келетінін айтыпты. Мен Гүлмираға бірден әзірге тұрмысқа шығатын ойым жоқ екенін, бар мақсатым оқуымды бітіріп, жұмысқа тұру екенін түсіндірдім. Бөле әпкем менің бұл жауабыма сәл жымиды да, үндеген жоқ.

Бірақ уақыт өткеннен кейін Ержан мені сабақтан кейін күтіп алып, үйге шығарып салатын болды. Ол менің қасымда үндемей еріп жүреді. Өзі ашылып сөйлемегеннен кейін мен де үндемеймін. Бірде ол маған үйленгісі келетінін, біздің үйленуімізге ата-анасы қарсы еместігін айтты. Мен бұл туралы өзім тұрып жатқан үйдегі әпкеме, анамның сіңілісіне айтып едім. Ол кісі құдаларының туыстары жақсы адамдар екенін айтып, менің ата-анаммен өзі сөйлеспек болды. Әкем де, анам да алғашында менің тұрмысқа шығуыма қарсы болды. Енді ғана 2 курс бітірген, 20 жастағы қызын кім қисын. Алайда анамның сіңілісі әрі құдаларының қолқалауымен бізді тездетіп үйлендіретін болып шешті. 

Мен Ержанды қатты ұнаттым деп айта алмаймын, дегенмен бұрын жігітпен жүріп көрмегендіктен бе, біртүрлі Ержанға бауыр басып қалғандай болдым. Өйткені ол сәл хабарласпай қалса, көңілім алаңдап тұратын болды. Ержан мені қатты сыйлайтын, үйленгенге дейін құшақтаудан ары барған емес. Әр келген сайын сыйлығын әкеліп тұрады. Сонымен Ержан екеуміз алдыңғы жылдың жазында отбасын құрдық. Ата-аналарымыз дүркіретіп той жасады. Тойдан кейін ата-енемнің қолында тұрып, келіндік міндетімді атқара бастадым. Той өткеннен кейін көп ұзамай Ержан іссапармен басқа қалаға кетті. Ол жұмыс барысымен іс-сапарға жиі шығып тұрады. Алғашқы іссапардан келгенде екеуміз бір-бірімізбен сағынысып көрістік. Келесі іс-сапарға кетерінде ата-енем мені онымен бірге жіберді. Енем үнемі еркекті ұзақ уақытқа жалғыз қалдыруға болмайтынын айтып отыратын. Дегенмен мен үнемі күйеуімнің жанына еріп жүре алмаймын ғой. Өзімнің оқуым бар дегендей. Оның үстіне мен Ержанға сенгендіктен бе, оны ешқашан қызғанбайтынмын, телефонын тексеріп те әуре болмайтынмын.

Ерлі-зайыпты ретінде тұрып жатқанымызға екі жылға таяп қалғанда енем маған балалы болуды ойлану керек екенін жиі ескертетін болды. Мен оқуымды бітіргенен кейін балалы болсам дейтінмін. Бірақ өзім де баланы қатты жақсы көремін, нәрсете сүюді армандап жүрдім. Егер жүкті бола қалсам, ешқандай ойланбастан нәрсетені дүниеге әкелемін деп жүргенімде бір шындықты біліп қалып, күйеуіме деген көңілім суып қалды.

Бірде менің телефоныма белгісіз нөмірден хабарлама келді. Онда «Мен Ержанның бұрынғы әйелімін, ортамызда бір ұлымыз бар» деп жазыпты. Осы хабарламаны оқығанда төбемнен біреу мұздай су құйып жібергендей әсерде болдым. Дәл осы кезде күйеуім іссапарда жүрген. Мына сұмдықты енеме айтпақшы болып оқталдым да, өзімді өзім тоқтатып, бірінші күйеуіммен сөйлесіп алмақ болдым. Күйеуіме телефлон шалып едім, ол «жаным-күнім» деп мені еркелетіп, түк болмағандай сөйлесті. Өзі алыста жүргенде көңіл-күйін түсірмей-ақ қояйыншы, келген соң сөйесерміз дедім де қойдым.

Ержан келгенше жаным тағат таппады. Телефоныма келген хабарламаны көрем де, әлгі нөмірге хабарласайын десем батылым жетпейді. Сөйтіп ашуға булығып, ішімнен тынып жүргенде 3 күн дегенде Ержан келді. Мен оған әлгі смс-хабарламаны көрсеттім. Ол біраз уақыт үнсіз отырды да: «мен саған бәрін түсіндіремін» деді. Ержанды бастан-аяқ тыңдадым. Ержан 20 жасында бір қызбен жүріп оған үйленбекші болыпты. Ол қыз өзінен 4 жас үлкен, әрі өзге ұлттан екен. Алайда Ержаның ата-анасы олардың некесіне қарсы болып ұлдарын үйлендірмей қойыпты. Бірақ біраз уақытқа дейін ол Ержанмен қарым-қатынасын үзбеген көрінеді. Одан кейін Ержанның ата-анасы ұлдарын тезірек үйлендіруге тырысқан. Ержан екеуміз үйленгелі бері бұрынғы жүрген қызымен араласпағанын, оған бармағанын айтып ант-су ішті. Бірақ мен сене алмаймын. Өйткені арада кішкене балалары бар екенін де білдім. Ал Ержан болса, «ол баланың нақты өзімдікі екеніне көзім жітпейді, тіпті балам болған күннің өзінде мен оған бармаймын. Сені жақсы көремін. Ол әйел мені сенен ажырастыру үшін әдейі арамызға түсіп жүр» дейді. Мен бұл шындықты білгелі Ержанға деген көңілім суып қалды. Тіпті ата-енеме де іштей ренжимін. Неге менен шындықты жасырды. Балаларының басқа әйелден баласы бар екенін біліп тұрып неге маған үйлендірді? Мен жақында ата-енеме, күйеуіме де біраз уақыт өз ата-анамның жанында болатынымыды айтып ауылға келдім. Қазір санам сан-саққа жүгіріп мазам кетуде. Бар шындықты анама айтайын десем жүрегі ауырама деп ойлаймын. Бірақ ерте ме кеш пе бәрібір шындықты біледі ғой. Мені мазалайтыны ары қарай Ержанмен қалай бірге тұрамын, оған қалай сенемін. Әлде арамызда бала жоқта өз жөніммен кеткенім дұрыс па?

Әсем, Алматы