Түрлі-түсті әлемге таңғаламын,

Жанарыммен, жаныммен арбаламын.

Кемпірқосақ әуені көңілімде,

Түннен көзім аумайды, қардан — арым.

Ақ жүрексіз туады өлең қайтіп!

Ақын өтсе, бұл елге келер қайтып.

Ақтабанның азасы болмасын деп,

Ақ көгершін ұранын әлемге айтып.

Абай өтті, Махамбет, Қасым өтті,

Қасиетті жол деп бұл қасіретті.

Қара ұлың хан болып қара өлеңде,

Қаракөздер ақынды ғашық етті.

Айналада тірліктің соңы күзге,

Айтпай жүр ғой дейсің бе соны бізге.

Қызыл қыршын күйдірсе қылығымен,

Қызыл алау ойнайды өңімізде.

Ақын шалқыр дұшпанын жыққан Ғұнша,

Сұлулығы әлемнің сұқтандырса.

Жасыл төлі қайыңның — жүректері

Жасыл кілем үстіне шық тамдырса.

Поэзия — біздердің құт анамыз,

Кішік елміз.

Кішкентай кітабы — аңыз.

Сары алтынға біздерден бай адам жоқ,

Сарғая да сондықтан күте аламыз.

Күліп жүрсем, күнім дер осы Отаным,

Жаңбыры боп шерімді босатамын.

Қоңыр сазы даланың іңкәр еткен

Қойдан қоңыр халықтың қошақанын.

Жетесіз де емеспіз, жетеді ізгі ой,

Қараулықтан көрсетпей өтеміз бой.

Көкдөненнің жармассақ жалына бір,

Көк аттыға жол бермей кетеміз ғой.

Ессіз, ерке жүрекке ем тапшы, иә,

Ақ параққа өшпейтін зер сап сия,

Түрлі‑түсті әлемге шайырың мас,

Түрлі‑түсті қорапта сенсация.