Мен тағы да ауылдамын.

Қоңыр кеш.

Жаңбырдан соң ауа жұпар, көңіл хош.

Ойлатпайтын беймарал бір бейбіт шақ,

Қулық бар деп, сұмдық бар деп өмірде еш.

Айналаға өзін ерек хан тұтып

Қоңыртөбе өзгермеген қалпы түк.

Батыс жатыр төсін нұрға шарпытып,

Қызыл бұлтты алтын Күнге балқытып.

Қоңыр түске боялыпты өр‑ылди.

Ет пен қымыз,

Абыр-сабыр.

Көңілді үй.

Қоңырауын сезімінің қағады

Қоңыр үйден шалқып шыққан қоңыр күй.

Қой жусаған, мал күйсеген қоңыр кеш

Үйден шыққан қоңыр күймен өрімдес.

Күні бойғы ұзақ, ауыр жүрістен

Тыным алып жатыр мүлгіп өмір көш...