Түсіме кейде енесің

Ұмыт болды деп жүргенде.

Аққанат арман — елесің

Кірпікке ілініп түндерде.

Көзіңде тұнық, таза мұң

Қарасың сәл-cәл салқын ба?

Баяғы көркем ажарың,

Тәкаппар сол бір қалпыңда

Мен тұрар едім мүдіріп,

Жүректен жанға жас тамып.

Ерніңнен сүймек түгілі

Шашыңды ұстауға жасқанып.

Түсіме еніп кенеттен

Жарқ етсе қайран дидарың,

Күндерімді еске ап сол өткен

Жүректі оймен қинадым.

Жалт ете қалып өтті ол шақ

Жанарың сынды өзіңнің.

Қайтеміз енді текке аңсап

Күмбезін күл ғып төзімнің.

Арманнан алау‑от жағып

Қинайсың, жаным, несіне?

Сағыныш тамшы боп тамып

Санамның терезесіне.

Сондай түс көрем тамаша.

Айналмас, әттең, түс өңге

Отырған сәтте оңаша

Ойыңа, әлде, түсем бе?..