Тәкаппар таулар жатқан жан-жағында,

Барып қайт салқын жайлау, малды ауылға.

Бір жер бар «Қарасаз» деп аталатын,

Көресің жолың түсіп барғаныңда.

Көресің көк орманын, жылғаларын,

Мөп-мөлдір қайнап шыққан тұнбаларын.

Жылғаның жағасында бұзылған үй,

Сен соған ей, жолаушым, бір қарағын.

Кес-кестеп кісі жолын торымаған,

Осында тірлік еткен момын адам.

Қаншама тырбанса да шаруаның

Дәулеті бір-біріне қорымаған.

Өмірде өзін-өзі ол құл көріпті,

(Киіпті ауыстырмай бір бөрікті...)

Байғұстың барша жұрты тілек тілеп,

Үйіне тұңғышы боп ұл келіпті.

Той жасап, торқа төсеп шабылмаған,

(Демек, тойдың жабдығы табылмаған.)

Өмір дейтін өзгермес мекеменің

Алдында әжем мені қабылдаған.

Кейін әкем ел-жұртын басқарыпты,

(Қашанғы жарғақ бөркі тасталыпты.)

...Жағасында жылғаның бұзылған там,

Ғұмырым осы жерден басталыпты.