ЖИЫРМА БІРІНШІ ҚАРА СӨЗ

Аз ба, көп пе, адам баласы бір түрлі мақтаннан аман болмағы – қиын іс. Сол мақтан деген нәрсенің мен екі түрлісін байқадым: біреуінің атын үлкендік деп атаймын, біреуін мақтаншақтық деймін. Үлкендік – адам ішінен өзін-өзі бағалы есеп қылмақ. Яғни, надан атанбастығын, жеңіл атанбастығын, мақтаншақ атанбастығын, әдепсіз, арсыз, байлаусыз, пайдасыз, сұрамшақ, өсекші, өтірікші, алдамшы, кеселді – осындай жарамсыз қылықтардан сақтанып, сол мінездерді бойына қорлық біліп, өзін ондайлардан зор есептемек. Бұл мінез – ақылдылардың, арлылардың, артықтардың мінезі. Олар өзімді жақсы демесе, мейлі білсін, жаман дегізбесем екен деп азаптанады. Екінші, мақтаншақ деген біреуі «демесін» демейді, «десін» дейді. Бай десін, батыр десін, қу десін, пысық десін, әрдайым не түрлі болса да, «десін» деп азаптанып жүріп, «демесінді» ұмытып кетеді. Ұмытпақ түгіл, әуелі іс екен деп ескермейді. Мұндай мақтаншақтардың өзі үш түрлі болады. Біреуі жатқа мақтанарлық мақтанды іздейді. Ол – надан, ләкин надан да болса адам. Екіншісі өз елінің ішінде мақтанарлық мақтанды іздейді. Оның надандығы толық, адамдығы әбден толық емес. Үшіншісі өз үйіне келіп айтпаса, я ауылына ғана келіп айтпаса, өзге кісі қостамайтын мақтанды іздейді. Ол – наданның наданы, ләкин өзі адам емес.

Жатқа мақталсам екен деген елім мақтаса екен дейді. Еліме мақталсам екен деген ағайыным мақтаса екен дейді. Ағайынның ішінде өзі мақтау іздеген өзімді өзім мақтап жетем дейді.

Абай Құнанбайұлы.

ЖИЫРМА БІРІНШІ ӨЛЕҢ

Ілеспей дүниенің айтағымен,

Жақсы ғой жамандықтан қайта білген.

Адамның баласына байланатын,

Мақтанның екі түрін байқадым мен.

Десек те, тіл үйірер керек шырын,

Ашайын екеуінің дерек, сырын.

Біріне «үлкендік» деп айдар тағып,

Біреуін «мақтаншақтық» демекшімін.

Астына төсенішті төсеп құрғақ,

Айтпайтын өтірікті, өсек тұрмақ.

Сақтанып пайдасы жоқ қылықтардан,

Үлкендік – өз-өзіне есеп қылмақ.

Жатса да жан-жарасын тонап қайғы,

Ауылын жақсылықтың қонақтайды.

Бұл мінез – ақылды мен арлынікі,

Ол өзін жамандыққа жолатпайды.

Мақтау мен мадақ та бар, мазақ та бар,

Бұл мінез мен білетін қазақта бар.

Жұрт біткен батыр десін, бай десін – деп,

Мақтаншақ – мақтан күтіп азаптанар.

Бірінің уығы жоқ, ұстыны бар,

Бірінің бөксесі кең, ышқыры тар.

Тұратын бірін-бірі толықтырып,

Осындай мақтаншақтың үш түрі бар!

Әлібек Шегебай