Аулақта ызыңдай соққан желмен

Мен пақырдың

Жел туралы ойлары кезіккен секілді,

Сосын, ойларым оны алып ұшқан секілді,

Алысқа бастағандай,

Әлдеқайда,

Білмеймін оны тағы.

Желдің құмдағы іздерді ғайып қылғанын көріп ем,

Сол іздерді жел өзімен бірге алып кетті деп ойлағам,

Желдің барлығын ұшыра алатынына,

Алып кете алатынына сенгем.

…

Ол тағы бір күні менің көз жасымды да көтеріп алып кеткен.

Сосын, мен тағы таңданғам,

Жел әлі-ақ өкініштерді,

Өкпе- наздарды,

Қателіктерді,

Күнәларды алып кетеді деп күттім,

Бірақ, ол ұдайы

Менің терезеге салған суреттерімді өшіріп қана кетіп қалатын.

…

Бүгін

Жапырақтарды шалқыта ұшырған желге қарап тұрып

Мен оның адамдар сияқты біреу екенін түсіндім.

Ол өзінің жел екенін білмейді,

Ол өзінің қолынан не нәрсе келетінін білмейді,

Мен де өзімнің кім екенімді білмеймін,

Ұдайы ұшқан жапырақтардың арасында сандалып жүремін

Төбелердің арасында қаңғырған аруақ құсап.

…

Әне,

Ол менің өзі туралы ойларыма ілесіп кетіп барады,

Енді қашанғы қайта оралар екен?

Қашан мен жәйлі ойланар екен?

Қай жаққа бастар екен мені?