Құшағыңда жарқылдап, өтті сәби күндерім.
Би биледім, ән тыңдап, алаңдауды білмедім.
Гүлге толы жан-жағым, асыр салып жүгірдім,
Өсті талап-талғамым, көп нәрсені ұғындым.
Сен үйреттің сөйлеуді, сенде ойым есейді.
Мектепке барам мен енді, балабақшам, қош енді!
 
ӘЛІППЕМЕН ҚОШТАСУ!
Әліппе деген – алтын сөз
Апарар сені алысқа.
Жеңіл емес алыс жол,
Тырысып бақ намысқа.
Әліппе сауатыңмен санамды аштың,
Достарыммен теңдес араластым.
Үйреніп, әріптер мен әңгімені,
Күн сайын алға қарай қадам бастым.
 
Әліппе жарты жылдай жолдас болдым,
Ана тілге әкеліп жалғастырдың.
Әр әріпті қостырып, сөзін құрап,
Хат танытып, алғаш сен көзімді аштың.
 
Қош болып тұр, әліппе, анамдайсың,
Жақсы бол деп, біздерге алаңдайсың.
Мен үйреткен әріптің құдіретімен,
Дейсің бізге кірпіш болып қаланғайсың.
 
Орындаймыз әліппе ақылыңды,
Жарысқанда жазамын тақымымды.
Қандай қиын жұмбақты шешу үшін,
Арттырамын ғылымға құштарлықты.
Мырзаханның Ақылбайы
Семей қаласы Мұқыр ауылы