Халық арасында бойжеткен қызды ажарына қарай жетіге бөлген:

- Баппен сөйлеп, биязы күліп, жақсы-жаманның жөнін біліп тұратын әдемі қыз;

- Істі үйіріп, сөйлесе бұйырып, баурап алатын, бірден көзге түсе қоймайтын көрікті қыз;

- Көз жанары өткір, бет әлпеті бал-бұл жанған, тәні шымыр болса, шырайлы қыз;

- Сөзі өткір, өзі пысық, өрескелдікті сүймейтін, болмашыға пісіп-күймейтін, келбеттіні – сұлу қыз;

- Бет пішіні, дене мүсіні келіскен, сөзі сыпайы, өзі әдепті, сұңғақ бойлы, терең ойлысын ару қыз;

- Дене бітімі жинақы, тығыршық, сөзі салмақты, ісі тиянақты болса, ажарлы қыз;

- Жүзі жылы, өзі ұяң, тәні нәзік қызды әсем қыздар қатарына жатқызған.