Сұлтан Сүлейман өлер алдында армия қолбасшысын шақырып, оған былай дейді:

1. Табытымды Осман империясының ең білікті дәрігерлері көтерсін дейді,

2. Табытым жүрген жерге алтын, күміс дихрамдарды шашсын деп бұйырады,

3. Табытымнан қолым шығып тұрсын дейді.

Сондай қолбасшы орнынан тұрып былай дейді: Тақсыр, мұның бәрін не үшін бұйырып жатырсыз дейді?

Сонда сұлтан былай дейді:

Алланың ажалының алдында білікті дәрігердің өзі қауқарсыз екенін ел-жұрт білсін.

Осы өмірде жинаған мал-мүлкіңді о дүниеге алып кете алмайтынын естен шығармасын.

Тіпті әлемнің падишасы о дүниеге құр-қол кетіп бара жатқанын көрсін деп Сұлтан Сүлейман өмірден өтеді.