Владимир Владимирович Путин (орыс. Владимир Владимирович Путин; 1952 жыл 7 қазан, Ленинград) — орыс саясаткері, Ресейдің 2-ші және 4-ші президенті. 

Әкесі, Владимир Спиридович Путин (23 ақпан 1911 — 02 тамыз 1999), Ұлы Отан соғысына қатысқан, 1941 жылғы 17 қараша күні сол жақ шырыш пен аяғынан ауыр жарақат алды. 

Путиннің анасы, Мария Ивановна (17 қазан 1911 — 06 маусым 1998), зауытта жұмыс істеген, Ленинград қоршауынан аман қалған, "Ленинградты қорғағаны үшін" медалымен марапатталған.

Балалық және жастық шағы

1952 жылы 7 қазанда Ленинградта дүниеге келген. Владимир отбасындағы үшінші ұлы болды — оның екі ағасы болған, ол туғанға дейін қайтыс болған: 

Путиннің отбасы Ленинградтағы Басков көшесінде (12-үй) ыңғайсыз коммуналдық пәтерде тұрды. 

1960-1965 жылдары Владимир Путин мектепте № 193 орта мектепте оқыды. Содан кейін ол № 281 орта мектебіне түсті.

1970-1975 жылдары Ленинград мемлекеттік университетінің (Ленинград мемлекеттік университеті) заң факультетінің халықаралық бөлімінде оқыды. 

1975 жылы Ленинград мемлекеттік университетінің заң факультетін бітірді. Бөлу туралы Мемлекеттік қауіпсіздік комитетіне жіберілді. 1975 жылы Охтада («401-ші мектеп») жедел жұмыскерлерді оқыту курстарын бітірді, КСРО МҚК территориялық органдарының жүйесінде кіші офицер (аға лейтенант) куәландырады.

1977 жылдан кейін Ленинград КГБ басқармасының тергеу бөлімінде тергеу бөлімінде жұмыс істеді.

1979 жылы Мәскеудегі КГБ Жоғары мектебінде алты айлық қайта даярлау курстарында оқыды және Ленинградқа қайта оралды.

1984 жылы Әділет майоры дәрежесінде ол КГБ-нің Қызыл Жарнама Институтының бір жылдық факультетінде оқиды, 1985 жылы «Сыртқы барлау». мамандығы бойынша бітірді. KИ-де КГБ Платовтың «мектебінің» атауы, мектеп бөлімінің меңгерушісі, неміс тілін оқыды.

1985-1990 жылдары ҒДҚ-да жұмыс істеді. Ол Дрезденде КСРО-ДДР Дрезден достық үйінің директоры лауазымына сәйкес Дрездендегі аумақтық барлау қызметінде қызмет етті. Еңбек өтілі кезінде полиция подполковнигі лауазымына тағайындалды, ал кеңседе бөлім бастығының аға көмекшісі.

1991 жылдың 20 тамызында Анатолий Собчактың кеңесшісі болып жұмыс істеп, қасында жүрді.

1996 жылғы тамыздан бастап, губернаторлық сайлауда Анатолий Собчак жеңіліске ұшырағаннан кейін, Путинді Мәскеуде Ресей Федерациясы Президентінің басқарушы директорының орынбасары Павел Бородин жұмысына шақырды. Бұл жерде Путин ресейлік меншікті құқықтық басқаруды және басқаруды қадағалады.

1997 жылдың 26 наурызында Ресей президентінің әкімшілігі басшысының орынбасары болып тағайындалды — Ресей Федерациясы Президентінің Бас бақылау басқармасының бастығы, осы лауазымға А.Л. Кудринді ауыстырды.

1998 жылдың 25 мамырында Ресей Федерациясының президент әкімшілігі басшысының бірінші орынбасары болып тағайындалды.

1998 жылғы 25 шілдеден бастап - Ресей Федерациясының Федералдық қауіпсіздік қызметінің директоры. 1998 жылдың күзінде ол Ресейдің ФСБ-на айналды. 

1999 жылдың 26 наурызынан бастап Ресей Федерациясының Қауіпсіздік Кеңесінің хатшысы, ФСБ директорының лауазымын сақтап қалды.

1999 жылдың мамыр айының басында Ельцин өзінің билігін Путинге беру туралы жалпы шешім қабылдады. 

Путиннің басқару нәтижесі

Елді Путин басқарғалы бергі басты олжасы – отаншылдықтың орасан артқаны. Путин Ресейдің біртұтастығын сақтауды салған беттен қатты қолға алды. 

Ол 2000 жылғы 26 наурыздағы президент сайлауынан кейін өз қызметіне ресми түрде 7 мамырда кірісті. Іле-шала 13 мамырда Путин жеті федералдық округ құру туралы ұсыныс жасап, ол округтарға өзінің өкілетті өкілдерін тағайындады, сөйтіп өңір басшыларына өзінің ықпалын күшейтті. Араға 10-ақ күн түскенде, 17 мамырда Парламенттің жоғарғы пала­та­сын жасақтаудың жаңа тәртібін енгізді. Оған дейін Федерация Кеңесі губернаторлардан құ­ра­латын, губернаторлар әрі орындаушылық, әрі заң шығарушылық құқықтарға ие болатын, енді олар Федерация Кеңесіне өз өкілдерін жіберетін болып белгіленеді. Сол күні Путин Орталық пен федерация субъектілерінің қарым-қатынасына байланысты тағы бір маңызды бастама көтереді, оның мәні негізінен өңірлік лидерлердің орынсыз дабырайтылған ықпалын кемітуге тірелетін. Бұл жолда Путин ештеңеден тайынған жоқ. 

Тіпті 2004 жылдың күзінде Бесланда болған лаңкестік шараны да өз мақсатына пайдалана білді: бірнеше күннен кейін-ақ Мемлекеттік Думаға губернатор сайлауларынан бас тарту туралы заң жобасын енгіздірді, губернаторлар есін жиып үлгергенше депутаттар заңды қабылдап та жібереді. Путин билікке келісімен-ақ басталған екінші чешен соғысы оның алған беттен қайтпайтынын анық көрсетті. Дубровкадағы Театр орталығында лаңкестер көрермендерді кепілдікке алып, қойылған шартқа келіспей тұрған тұста, тіпті, әлеует­ті күштер театр залына улы газ жіберіп, лаң­кестермен бірге залда қалған санаулы көрермендерді де амалсыз құрбандыққа шалуға дейін барды. 

2005 жылғы 13 қарашада Нальчиктегі бүлікті қанға бөктіріп басу, 2005 жылғы 8 наурызда Аслан Масхадовтың, 2006 жылғы 10 шілдеде Шәміл Басаевтың көзін жою енді Ресей жерінде Буденновск қырғыны сияқты мас­қара жағдай, Хасавюрт келісімі сияқты шегініс бол­майтындығын бүкіл әлемге ашық айттырды. Мем­лекеттік Дума тиісті заңға қаза тапқан лаңкестердің денесін жер қойнына тапсыру үшін туған-туысқандарына беруге тыйым салатын түзетулер енгізді. Батыстағылардың адам құқы деп, жариялылық деп, сөз бостандығы деп шу көтергендеріне қарамай, Путин әкімшілігі Кавказдағы соғыс тақырыбын бұқаралық ақпарат құралдарында көрсетуге, жазуға іс жүзінде тыйым салды. Бұл орайда соғыс жағдайында БАҚ-тардың мүмкіндігі мемлекет тарапынан шектелетіндігі жөніндегі халықаралық құқық нормалары ептілікпен пайдаланылды. Осыдан сегіз жыл бұрын лаңкестер Дағыстанға басып кіріп, Ресейдің әр жеріндегі қалаларда үйлерді жарып жатқан еді. 

Бүгінде елдің ыдырауы толық тоқтатылды, Солтүстік Кавказдағы соғыс өрті өшірілді, Шешенстан федерацияның толыққанды субъектісіне айналды. Елді әкімшілік-территориялық және саяси орталықтандыру мәселесінің шешілуі Президентке бүкіл билікті біржолата бергізді әрі оның жауапкершілік жүгін де күрт арттырды.