Сонооу бір жылғы суреттерғой. Сыныптастар жіберген екен. Тосыннан көрсең тосырқап қалады екенсің. Есіме естелік үшін айтарлықтай ештеме түсе қоймады. Бала күнім соншалықты ізсіз, түссіз жел секілді жүйткіп өте шықаныма. Қайран күндерден обалай)

Әнее бір, шеттеп тұрған аққұба, биязы қыз... Аты кім еді ай. Аман бекен өзі?) Атын білмей тұрып амандығын сұрағаным қай сасқаным менің. Ай!, меніде ұрып өлтіретін адам жоқ ау. Басқасы құрығандай онда нембар десейші. Жүрген шығар бір жерде. Олда бір ойыма бірден орала кеткенін айтамда. Одан гөрі ұзтазды неге айтпадым. Қараңғы түнектен жетелеп шығып, жарық жолға салған ардақты ұстаздан аққұба қыздың артық болғаныма?...

Айтпақшы, әңгіменің басында "айтарым жоқ" демедімбе. Ойымның осылай өрбитінін жүрегім сезген екен ау) Осы жерден қысқа қайырғаным жөн болар. Биязы қыздың аққұба бейнесіде, бейтарап ойдың жетегінде кеткен менің жетесіз ойымда осымен аяқталсын. Балалығым, бал дәуренім өткен туған ауылым, бар сырымның куәсіндей болған сыныптастарым аман болсын!

Айдар Темірбекұлы