Мен өмір сүрдім бе?

Әлде лағыл қаңқам әлемді кезіп жүр ме?!

Мәңгілік ғұмырымның мәңгі тозбасын

сезіп жүр ме?!

Көзімнен көл тұрғыздым,

Сол сортаң көлдің балығына

айналдым ба?!

Әлде бақсының жынына,

дала кезген диуананың

шалығына айналдым ба?!

Әйтеуір, білерім, мен – мен емеспін.

Көлеңкесіне айналдым көне көштің.

Жоқ жерден сиқыр іздеймін дуакештердей,

Қарайып кеттім алтын күннің шуағы       ескермей.

Жауады минуттар, сағаттар, айлар

жайлап аспаннан,

Әлде жеңілсем бе екен, не пайда уақытпен

найзаласқаннан.

Әлде қарт бүркіттей тышқаншыламай,

Шырқау биіктен құласам ба?

Әлде әлсіз пендедей тұл өмірімді қимай,

жыласам ба?

Жоқ, Аллам, маған сабыр бер,

Қуат бер, шуақ бер.

Ернімнен еріген жоқ өмір, сенім,

Бұйырса, ішермін шүпілдеген шәрбатын

көңіл кесенің.

Әлі де қуаттанармын, шуақтанармын,

О, махаббат, қолыңды бер,

болмаса құлап қалармын.