Жатырмысың, самалды сай, сырлы алап,

жусаныңнан сынап-шықтар сырғанап.

Құм-шағылдан өсіп шыққан шоқыңа,

жолаушыдай өте алмадым бір қарап.

Жыңғылыңды көлеңкелеп көз ілдім,

көз ілдім мен төсегінде сезімнің.

Саған тартқан өз ұлыңмын, өзіңмін:

тұла бойым тұтас құйған төзіммін!

Сен секілді мен де күнге күйіппін,

сен секілді жұпар жұттым, сүйіп гүл.

Сен секілді аласамын тап-тайпақ,

Сен секілді, таласамын — биікпін!

Уа, туған жер, сенде шың да, көл де жоқ,

ойым да жоқ сені өлеңмен "өңдемек".

Дәл өзіндей қарапайым болам мен,

дәл өзіндей!

Маған, сірә, сол керек!