Сағынышты сазға орап бүгінгі әнді, 

Баурайыңда балдырған күнім қалды.

Мөлдір бастау мөлтілдеп жатыр ма әлі, 

Тұнығына жасырған сырым бар-ды...   

Бөктеріңнен мен терген шұғынық гүл, 

Жүрегімнің түбінде үгіліп тұр. 

Төркіндеген самал жел, бұл жотаға 

Жаутаңдаған жанымның мұңын ұқтыр.   

Үркек елік секілді үркек күнім... 

Төсіңе кеп сезгенмін бұлт екпінін. 

Арғанаты, өзіңнен көктеп шыққан 

Мен-дағы сол шұғынық-гүл тектімін.   

Ауаң қандай жұпар-ды гүл түнеген! 

Бұлтың сырғып өтетін бүркіп өлең. 

Амалым жоқ, түсіп ап қасқа жолға 

Ғұмыр-желдің кеткенмін ырқыменен.   

Түнді жарып жететін айға демің, 

Кірбіңі жоқ шақтардың айғағы едің. 

Түсімде де сұраймын өңімде де, 

Арғанатым, он алтым қайда менің?!