Махаббатпен дүние есігі ашылған,

Ақша бұлт тұр асау шыңға асылған,

Таң шапағын шабыттана қарсы алдым,

Жүрегіммен жұмыртқадай аршылған.

Қимастығым құштарлықпен қайралған,

Өжеттігім нәзіктікке айналған,

«Ризамын», – деп, еміренемін Тәңірге,

Күндеріме тіршілікке байланған.

Күміс айдың сәулесімен ымдасқан,

Жер бетінің бар мұңымен мұңдасқан,

Жартастың да тас жүрегін жібітер,

Өмір жайлы жазсам деймін Нұр-Дастан!