Сөзіммен салып көрдім гүл мүсіндеп,

Үндемей жымиятын түрлі сурет.

Сұрайын халыңызды, айып болмас,

Қарағым, аман- есен жүрмісің деп?

Ай маңдай, қиғашқасың, ақтамағың,

Дүние тына қалған тоқтап ағын.

Ауада жалғыз дауыс адасып жүр,

Үн- түнсіз, үшбу хат та жоқ хабарың.

Талаурап табиғат та, талағы ісіп,

Төгеді суық жаңбыр нала құшып.

Жүрсіңбе Көлсай жақта көлбең қағып,

Айдында шағаладай жағада ұшып?

Келемін уақытпен жағаласып,

Әйтеубір жеткізбейтін арақашық.

Мөп- мөлдіртамшыболып жауайын деп,

Кеттіңбе ақбұлттармен араласып?

Іздесем жерден, көктен табылмайсың,

Уақыт, зырлауыңнан жаңылмайсың.

Жалт еткен әппақ сәуле сияқтанып,

Көзімді алдап тұрған сағымдайсың.

Жұпарлы жұтып тұрып таң самалын,

Ей, көктем, мен де өзіңдей ән саламын!

Көзіңді көңіліммен ұзатып сап,

Тағыда жыл құсындай қарсы аламын.

Өлеңнің жазып жүрмін үлгісін көп,

Айсұлу... Алматыда...Түнгі сурет.

Өтеді ақындеген жүрегінде,

Өсетін жұмақтағы гүл мүсіндеп!