Тағы, міне, таң да атты.

- Сырқатыңыз салмақты...

Ішкен шарап, жеген ет,

Баурыңызды жалмапты.

...Жанарымды жұмып ем, иір-қиыр жол жатты,

Иір-қиыр жол жатты, тұман басты жан-жақты.

Есіме алдым Қосжанды, есіме алдым Қалжанды,

Маған ұқсап олар да естерінен танған-ды.

...Ауырғаны белгісіз, неткен сырқат алдампаз,

Ауырмай-ақ, көз ілмей өткіземін таңдарды.

Рас па деп ойлаймын жалған десе, жалғанды.

Ойран-асыр күн кешіп ортасында дүрмектің

Қираған үй сияқты, қираппын ғой, білмеппін.

Жанашырдың айтқанын құлағыма ілмеппін.

Өзімді-өзім қиратып, өзімді-өзім жүндеппін.

Ыңқылдаған сырқаттар...

Ұзақ түн мен ұзақ таң.

Далада қыс, қаланың жотасына мұз артқан.

Біліп болмас бір сұмдық жанға батқан сызаттан,

Қапастағы қыздаймын еріксізден ұзатқан.

Ауырады бір жерім, жүрегім бе, жаным ба?!

Асау толқын ойнайды аласұрып қанымда.

Өткен өмір ұқсайды ұзап кеткен сағымға,

Ұмтыламын, бірақта, ұстай алмай-ақ қойдым,

Әйтеуір бір ұры жүр менің сайран бағымда.

Жамбасыма, қолыма қадалғанда инелер,

Сәл сескеніп, артынан жан рахат күйге енер.

Жүрегімде жыр ұйып, құлағыма күй келер.

Бірер сағат өтіп-ақ сол рахат жоғалып,

Тірі жатқан миыма мық caпалап үймелер.

Жоғал, сары уайым!

Meн тірімін, тірімін!

Төсенгенім тірі жер, жамылғаным тірі Күн.

Көп күндері қуаныш, көп күндердің бірі мұң,

Екі аяғын тең басқан азаматтың бірімін!

Ақау түскен мотордай енді осыдан жөнделсем,

Құрып қалғыр сырқаттан құлантаза емделсем,

Тарт, қара жер, жанымды, ғайбат айтып егерде,

Исі қазақ баласын бір-бірінен кем көрсем.

Қадалуда саныма сансыз ғажап әлі ине...

Жан жұбатар дос та жоқ, жауым да жоқ, әрине.

Айналайын дәрігер, аман-есен айықсам,

Бүкіл елімді аралап, сәлем берем әр үйге.