Жай ғана көңілде жоқ қалағаным,

Кешкілік бақты ұзақ араладым.

Өбісіп те өлісіп екеу отыр,

Өтіп кеттім, бұрылып қарамадым.

...Есімде жоқ, жаз ба еді, күзде ме еді,

Көп жыл өтті бұл баққа біз келгелі.

Әйтеуір, дәл осылай бейуақта

Құмар көңіл әлдене іздегі еді.

Күзгі түннің салқынын елең етпей,

Отырушы ек ерітіп мұз денені.

Бұл жастық қой білемін, таныс жайды

Махаббат бейуақытта табыспайды.

Махаббатты үлкендер үлесіп ап,

Жастықты інілерге табыстайды.