Пенделерге бере көрші кешірім –

Ұлы аспан. Ұлы Тәңір. Ұлы Әлем!

Ұмытылып жазатайым есімім,

мені біреу «Ұлы» десе жылар ем!..

Балалығым, сәтті, сәтсіз тұстарым,

қуанышым, реніштерім, көз жасым –

берсін, мейлі, ойып Дүние пұшпағын,

бір ажалдан анық түбі озбасым!

Темір-өмір кете берер бір іліп.

Пендешілік жүгіреді жалаңбұт!

Адамдықтың ұлылығы — Ірілік.

Ұлылықтың құрбандығы — адамдық.

Жалғыз өмір сүрем. Шекпен, шен берме.

Ел де тіпті еркелетпес «Ақын» деп…

Қаралы жұрт бұйырған күн көмгенде,

қарай алсам болды өзіңе Жақын кеп!