***

Бізді де ел ақын дейді ел қамын жер,

Сол сөзге лайық болмай сорладым, көр.

Жым болды мен айтпайтын ана тілім,

Мұң болды мен аттайтын қарға адым жер...

Сөз – қарыз, сұрайтындай иесі кеп,

Сөз – парыз, құрайтындай жүйесі жоқ.

Ішімде өлгенінің киесі ауыр,

Артымнан ергенінің күйесі көп.

Жел сөзге желдей зулап жетем есіп,

Жөн сөзге ылғи жабық бөтен есік...

Қанымда тулап-тулап аққан солар,

Жанымды турап-турап кетеді осып!

Бірдей боп көрінгенмен тәмәм досқа,

Тілдей боп таусылардай шарам босқа...

Бейнемнің ішіндегі ғалам бөлек,

Жейдемнің ішіндегі адам басқа!

12.IV.2018

Астана