Бір күні түнде Қожа шөлдейді. Құдықтан су алып ішпек болады. Құдыққа қауға салады. Қауғасы құдықтың ішіне ілініп қалады. Әрі-бері тартып, шығара алмайды.

  Сонан кейін Қожа:

  – Бұған не болды екен? – деп, еңкейіп, құдықтың түбіне үңіледі. Одан Айдың бейнесін көреді. Сонан соң:

  – Е, қауғам Айға ілініп қалған екен ғой, – деп ойлайды.

  Сөйтеді де, құдықтың шеңберіне табанын тіреп, қауғаны бар пәрменімен тартып қалады. Қауғасы кілт шығып кетеді. Қожа шалқасынан құлайды. Құлап жатып, аспанда тұрған Айды көреді. Сонда ол:

  – Уһ, не болса, сол болсын, әйтеуір, Айды аспанға бір шығардым-ау, – дейді.

«Бабалар сөзі». Жүз томдық, 77-том