Қожанасыр үйленіп, неке қидыратын күні ауыл адамдарын шақырып, алдына ас қояды. Қожа кісілер риза болсын деп, өзі аштығын білдірмейді. «Қалған асты жермін», - деп отыра береді. Бірақ ас аз болғандықтан келген меймандар палауды қалдырмай жеп қояды. Оны көрген Қожанасыр шыдай алмай, далаға шығып кетеді. Жеңгелері қызды шымылдыққа алып келсе, күйеу жоқ. Қожаны іздеп тауып алып: «Қалыңдығыңның қасына бармайсың ба?» - дейді жеңгелері. - Қыздың қасына күрішті жеп, құлқыны тойғандар барсын, - дейді.