Әзіл – әзәзілден, қалжын – шайтаннан.

Ала қалжың, ақтай күлкі.

Біреуді мазақтағаның – өзіңді азап қылғаның.

Аузында әзілі жоқтың,

Қолында шоқпары болар.

Мысқылдың түбі – мүшкіл.

Қаталдық қартайтады,

Күлкі көркейтеді.

Әзіл сөз әзіл емес, құрған тұзақ,

Тұзаққа түскен соң кетпейді ұзап.

Ауырды нар көтереді,

Ауырды жар көтереді.

Орынды мысқыл оқтан да өткір.