Дәстүрдің озығы бар, тозығы бар,- дегендей ақылға қонымсыз, сана-сезім қабылдай алмайтын үнді дәстүрін білесіз бе? 

 Үнді халқында ежелден - "сәбиді жоғарыдан лақтыру" дәстүрі қалыптасқан. Олардың айтуынша, егер бөбекті ата-анасы тосып алса, оны Құдіретті күш қолдап, бақытты, жолын ашық етеді екен. Әсіресе, бұл дәстүрге Карнатака штатындағы тұрғындар жіті мән береді. Олар балапандарын 15 метр қашықтықтай тастайды.  100 баланың ішінен 70-ы ғана аман қалады, ал қалғандары "бақытсыз" атанып о дүниелік болады. Бұл деген, меніңше, жабайылықтың, сауатсыздықтың белгісі. Өлім мен өмірдің арасында қалған кішкене ғана сәбиге, көз қарашығымен төменнен қалай жай ғана қарап тұра алады. Не деген қатігездік?!