Мына әлемнен жаным тоңып түршігем,

Өмір дейтін ақ қайыңның бүршігі ем

Жан таппастан ұғынатын жанымды

Күрең күнде күзге келіп күрсінем

Сағыныштан үлбіреген жапырақ

Айнасындай күз жанымның шатынап

Бұл дүниеге сыя алмаған жүрекпен

Бейуақытта бақта тұрам аһылап

Жүре алмастан әлеміңде жарқылдап,

Жапырақтай дір-дір етем қалтылдап

Маған деген сезіміңдей кетті әлем 

Күздің қара суығындай салқындап

Шер кеудемді күз және де ай ұқпақ

Сенсіз өмір – сүреңсіз деп байыптап

Сезімімді жүрегімде жұбатам

Жер күнәләр мекені деп айыптап

Жел желпініп қанаттарын жайғанда

Жапырақтар көшеді екен, айлар да...

Тұла бойым жапырақтарға бөлініп 

Күзбен көшіп бара жатам... 

Қай маңға?