Тымық таңды оятқан құстар ма екен,

Жанымды жадыратар күш бар ма екен?!

Сағыныш сарайында қалып кеткем,

Есігімнен ертемен ұшқанда сен

Аспанның  дидарындай сұрғылттанған

Сен кеткен соң  тұманды күн бұлттанған

Кім сүртеді  тамшысын кірпігімнің,

Жаңбырларды жаныма  тырс-тырс  тамған?

Өмірім құлар ме екен сырғып талдан,

Кім мені дүниеге мұң ғып таңған?

Сап-сары жапырақтарға малынумен

Күздің ішін кеземін сен құлттаған

Күз бе екен,

Өзім бе екем салқындаған?

Найзағай ма,

Көзің бе,

Жарқылдаған?

Өртеніп кетер ме екем сен келгенше

Сары алтын сағыныштармен лапылдаған.