Даланы сүйіп қайтса таң самалы,

қарағай қаладағы ән салады…

Жаныңнан пыр-пыр ұшса аққу-өлең,

Жүректің сезілмейді-ау шаршағаны…

Ақпанның артта қалып дауылдары,

Ақкөңіл бұлттың бәрі ауылдағы-

аңқылдап жауып кетсе Ақтөбеге!.

Жүректің ұмытылар ауырғаны…

Бұл көктем…көктем емес, тылсым ба еді?

Бұл өмір өмір емес, қыршын ба еді…

Күркіреп бір найзағай ойнап кетсе –

Жүректің білінбес ед күрсінгені!..

Күндердің қызылы не, күреңі не…

Бір дүмпу беріңдерші Жүрегіме!..