Мен деген — үнсіз ғаламмын, 

Қоштасқам дүрмектеріммен. 

О, не деп тұрсыз маған, Мұң, 

Не істеуге міндетті едім мен?   

Тоқтадым ескі өлеңіме, 

Білмеймін, қанша аялдаймын?! 

Сүймеймін ештеңені де, 

Әрнені аңсай алмаймын.   

Мен деген — көктем емеспін, 

Сөйлейтін асқақ үнменен. 

Мен — зулап өткен елеспін, 

Елеспін басқа мүлде мен.   

Жүрмеймін күліп құрбыммен, 

Мен — егде құрметті елеспін. 

Күюді ұмыттым мүлдем, 

Сүюге міндетті емеспін.   

Жоғалды сәруар елес, 

Күз келді. Келеді мұз-қар. 

Ол менің шаруам емес, 

О, менде нелеріңіз бар?..