Әй, балам-ай!

Шамалы-ау түсінігің,

Қандай болар, білмеймін, кісілігің...

Жаңа ғана қайтқандай жерлеп мені,

Жауар күндей қабағын түсіруін!

Әй, балам-ай, шамалы-ау түсінігің!..

...Жоқ, балақай!

Мен сендей боп өспедім!

Мына мінез - мінезім емес менің.

Адамдардан рахым алу үшін,

He көрмедім, өмірде не кешпедім?!

Аяры жоқ адуын жауыздықтан,

Алып шықтым арымды тамыздықтан.

Амалым не, жастықтың кер тұлпарын,

Тасқа қамап тастадым ауыздықтап.

Қиып түсер, қыршын ем, алмасы көп,

Қидым бәрін сен өксіп қалмасын деп.

Мінезің-ай, балам-ай, мінезің-ай!

Кетпегей-ді мерт етіп, жарға сүйреп...