Менсінбеуші ем наданды,

Аќылсыз деп ќор тұтып,

Түзетпек едім заманды,

Өзімді тым-аќ зор тұтып.

Таппадым көмек өзіме,

Көп наданмен алысып.

Көнбеді ешкім сөзіме,

Әдетіне ќарысып.

Жан шошырлыќ түріне

Бәрі бірдей еліріп.

Ұстай алмадым бірін де,

Кекиді кейін шегініп.

Әринемен ел кетті,

Ќоќиланды маќтанды.

Ќуат бітті, күн өтті,

Жарылќа, ќұдай, жатќанды.

Мен-ќажыған арыќпын.

Ќатын, бала ќонағы.

Сендерге де ќаныќпын,

Жұртың анау баяғы.

Жарлы емеспін, зарлымын,

Оны да ойла толғанып.

Жұртым деуге арлымын,

Өзге жұрттан ұялып.

Барымта мен партия —

Бәрі мастыќ, жұрт ќұмар.

Сыпыра елірме, сұрќия,

Көп пияншік нені ұғар? 

Татулыќты, тыныштыќты,

Ќоңыр көрер, кем көрер.

Ұрлыќ пенен ќулыќты

Ќызыќ көрер, өңі енер.

Мұндай елден бойың тарт,

Мен ќажыдым, сен ќажы!

Айтып-айтпай өтті ќарт,

Көнбеді жұрт, не ылажы?