Бір өлеңі - бір елдің мұрасындай,

Жыр жаза алмай жүрмін мен Расулдай.

Расулдай...

Бағым да жүр ашылмай,

Құсбегінің қолындағы лашындай.

Танылмаса сырымен, қырыменен,

Танылмай-ақ кетсінші құрып өлең!

Расулдай мен-дағы жырлар жазсам,

Расулды тонаған ұры дер ең...

Расулдай бола алман!

Жырым бөлек!

Өзімнің үнім керек, тілім керек.

Өзгені де өзіндей сүйген елім,

Өз ақынын табады түбінде кеп.

Meн - таулықпын -

Қыранның балапаны.

Маған-дағы тауымның таңы атады.

Қарапайым қалтқысыз жырларымды

Қажетіне өз халқым жаратады.

Мен әзірге бола алмай Расулдай,

Бағым, жаным - барлығы жүр ашылмай.

Алынады томағам, кетем ұшып,

Құсбегіден құтылған лашындай.