Кемелер жүздірген шағылтып желкенін айға,

Тау толқын төсіңде тербелген ерке күн қайда?

Қайда сол дәуренің тағдырдан күш-қуат сезген,

Шағала көктемнің дүркіреп ұшты ма көзден?

Қайырмасы:

Сенемін саған,

Тұрғанда аман

Адамдық күші, ой күші.

Аралым менің,

Жанарым менің,

Халқымның ұлы қайғысы.

Бұл өлке қалайша болады азап түнегі,

Ежелгі мұң-зарың аз ба еді, қазақтың елі?

Қайтемін, Аралым, бүгінде қалды сүлдерің,

Төзімі еліне ұқсаған көнбісім менің.

Аралым, күн туды басыңа дүрбелең - керең,

Кім ұқпақ, шалды, анау өзіңмен бірге өлем деген.

Безбүйрек ғасырың қағады қанатын үнсіз,

Бір жылда екі ұлын жоғалтқан ана тұр тілсіз.

FacebookTwitter