Ғазал көктемім, жазар көктемім!

Қайдасың? Сенсіз мазам жоқ менің.

Сабырым қашып сағынып жүрмін,

Көліме қонып қаз әндеткенін,

Жеріме келіп жаз әндеткенін...

Аңсаған үлбір үкілі бақты,

Мендік жүректің лүпілі қатты.

Қаталдығынан қайтпаған әлі,

Қаһарлы қыстың үкімі қатты.

Қамалып қарға кешкі бақтарда,

Тоңады бүршік тек шыдап талда.

Сағынышымды сыр қып айтамын,

Сарғайып жатқан ескі хаттарға.

Толғағы келіп толағай жырдың,

Қорегі болдым қомағай мұңның.

Ғазал көктемім, жазар көктемім!

Сен едің сыйлы қонағы айдынның.

Орайын таппай ойымдағы дау,

Өзіңді күтіп уайымдадым-ау.

«Сүйем!» деп сені сыбырлап тұрмын,

Сүйеніп үнсіз қайыңға мынау.