Ұрғашы құлын есейген соң түсінде суынды көріп, ғашық болады. Суын - теңіз жылқысы.

(Әпсана)

Тау толқынмен суын келген,

Шайнай бергем уымды ермен...

Шелектей қос танауынан,

Бұрқыраған буын көргем!

Сауырынан су сигектеп,

Қанаттарын қуша иректеп,

Дәу толқынмен суын келген,

Жанарды жас жуса игі ептеп...

Жағада көк байтал тұрды,

Жап-жарық қып сайқал түнді,

Су ішінен Суын шыққан,

(Толқын құмға қайта артылды...)

Сүттей аппақ Теңіз түні.

Тамыры бір, егіз түбі.

Су ұсынған еріне әйел,

Суын келген – Оғыз пірі!

Әлі тайған тірсегінен,

Қан ұйыған құрсағынан,

Көк байталдың бүйірін түртіп,

Тұрса суын –

Тұрса құнан...

Толқын жатты төңкеріліп,

Жер танабын өрте күлік!

Суынкөктің сауырынан,

Ақсын көк тер –

Ертегі үміт!

Байтал суға ағып өлген...

Суын келген – тағы желмен...

Жуынып тұр жағада ару,

Жуыспаған анық ермен...