Адасқанның алды — жөн, арты — соқпақ,

Оларға жөн арамның сөзін ұқпақ. 

Қас маңғаз малға бөккен кісімсініп, 

Әсте жоқ кеселді істен биттей қорқпақ.

Бір аршопке шапаны сондай шап-шақ, 

Мүшесінен буынып, басады алшақ. 

Қарсы алдына жымырып келтірем деп, 

Ақ тымақтың құлағы салтақ-салтақ.

Жаздыкүні ақ бөркі бүктелмейді-ақ, 

Қолында бір сабау бар о-дағы аппақ, 

Керегеге сабауды шаншып қойып, 

Бөркін іліп, қарайды жалтақ-жалтақ.

Қу шалбар қулығына болған айғақ, 

Тізесін созғылайды қалталанса-ақ. 

Ұстаудағы кісідей мезгілі бар, 

Күні бойы шешініп, бір т...-ақ.

Тірі жанға құрбы боп жап-жасында-ақ, 

Қалжыңдамақ, қасынбақ, ыржаңдамақ, 

Бет-аузын сөз сөйлерде жүз құбылтып, 

Қас кермек, мойын бұрмақ, қоразданбақ.

Осындай сидаң жігіт елде мол-ақ,

Бәрі де шаруаға келеді олақ.

Сырын түзер біреу жоқ, сыртын түзеп, 

Бар өнері — қу борбай, сымпыс шолақ.

Олардың жоқ ойында малын бақпақ, 

Адал еңбек, мал таппақ, жұртқа жақпақ. 

Жалғыз атын терлетіп, ел қыдырып,

Сәлемдеспей, алыстан ыржаң қақпақ.