Ауылда мектепке бармаған, денсаулығы да кеміс (құлағы өте ауыр) кісілікпен ісі жоқ, қарапайым ғұмыр сүретін бір ағамыз бар. Алла Тағала еңбекқор ұл да, қызда сыйлаған. Жұмысы кер ешакты ерттеп, қос доңғалақты арбаны күйттеп күн көреді. Тұрмысына қажетті отын су, малына керекті шөп бəрі бəрі осы екі төрт аяқты жануар мен екі доңғалақтың көмегімен түгел болады. Ешкімнен алақан жайып, мынауым жоқ демейді.

Ал ауылда дипломды оқыған, кредитпен үй салып, көлік алған "көзі ашық" замандастарымыз баршылық. Кезек малды иномаркамен жайып, отын мен шөпті жəрдемақыға сатып алатын іскерлер баршылық.Осы бір тіршілікті күнде көріп жүріп ойланамын бізге "оқу өтіп кеткен бе?"-деп. Мұндай тіршілік иелері əр ауылда да бар болар.