Үсті-басы кір, қарны аш, хәлі нашар кішкентай қыз көшеде отырып ақша немесе қарнын тойдыратын бірнәрселер тілеп отырыпты көшеден өтіп бара жатқандардан. Өтіп бара жатқандардың арасында жас, қарны тоқ, үсті таза Сәкен де болады. Қызды көргенімен, артымнан ақша сұрап қалмайды деп көргенін білдіртпеу үшін артқа қарамай ол жерден кетуге асықты. Үлкен және люкс үйіне, бақытты отбасының қасына келгенде, оны әдеттегідей әдемі жайылған, әртүрлі тамаққа толы дастархан күтіп тұрды. Бірақ Сәкеннің ойы көшеде көрген қызға қайта-қайта орала берді. Тынымсыздығының себебін түсінбей, ең оңай жолды тауып барлық өкпесін Құдайға қаратады. 

«Осындай кішкентай қыздардың осыншалықты жаман күйде жүргеніне, ата-анасыз қалғанын қалайша көрмей жүр?! Неге көмектеспейді?! Неге олардың далада ақша тілеп отыруына жол береді?  Неге бірнәрселер жасамайды?» -  деп ішінен күрсінеді.

Сонан соң жүрегінің түбінен жауабын естиді: “Жасадым. Сені жараттым!“