Айтып жүр ғой дейміз дағы ел енді,

Терең ғой деп қабылдаймыз тереңді.

Олай да ойлап, былай да ойлап көр енді,

Қыбырлаған жыбырлаған жәндік көп,

Ұқпай қойдым «шыбын жаным» дегенді.

«Жан» деген бір қасиетті ұғымды,

Кім де болса әлде қашан ұғынды.

Ал, шыбынның қандай қасиеті бар,

Неге «жанға» теңеп жүрміз шыбынды.

Сөз қадірін жүрміз бе әлде сезбей құр,

Ойға сіңбес сөздер бізде аздай бір,

Я, шыбында қасиет бар біз білмес,

Я, ақымақ айта салған сөз ғой бұл.