Жәнібек Әлиман. «Жыр тілінде кісінеп құлын қырат»
Жыр тілінде кісінеп құлын қырат,
Түлкі іңірге тұтылды күнім құлап,
Кеше жазып жұбанған жібек көңіл
Тағы мазам болмады бүгін бірақ...
Сағыныштан бәлкім, ол – сен ұсынар,
Құдіреттің бойыңда не күші бар?!
Жақын барсам көңілім кемісі бар,
Алыс қалсам кеудемнің демісің әр...
Ғаламаттың біріндей мен ұшырар?!
Тырбанғым жоқ тірлікте тек тырысып,
Өлеңімді өзіме еттім ұшық.
Ғаламаттан шықтың да ғасырдағы
Ғаламатқа айналып кеттің ұшып...
Жұмақ кеудем жұртында сен тірісің,
Жаралғансың мендік жан елту үшін.
Тылсым демім бір жетер күрсінгенім
Талып кетіп алғанда жер тынысын...
Кездерімде қамығып жеке қалған,
Жатсам-тұрсам өзіңді етем арман –
Құдіреттің ішінен ұшып шығып
Құдіретке айналып кете барған...