Тысқа шықсам,

Күн шыңылтыр, қар жауған.

Ызғар, аяз атырылып бар маңнан,

Асып анау асқар-асқар таулардай,

Қыс жетіпті тонын теріс аударған.

Қыс жетіпті,

Сол баяғы кезіндей,

Қуырып жүр дүниені көз ілмей,

Күн нұрынан еш жылылық сезілмей,

Әйнектенген маскүнемнің көзіндей.

Шуылдаған шау қарғадай жар салып,

Сәбилер жүр кәрі атасын қарсы алып.

Махаббаттан ұмыт қалған ұстаз қыз,

Терезеге қарап отыр тамсанып.

Терезеге қарайды да, тамсанып,

Мұңая ма, қуана ма ән салып?!

Жібір емес терезеге қатқан мұз,

Жылуымен жылытса да қаншалық.

Аттанасың аяқтамай арманды,

(Рас екен жалған десе, жалғанды!)

...Қыз жанарын оқулыңқа аударды,

Шешпек болып көп белгісіз сандарды...