Жаңылғаным

Жалғанды «жазықты» деп жамандадым,

Ол жазықтан өзімді амандадым.

Ойладым да отырдым ел табуға,

Заманнан жақсы досты таба алмадым.

Үш буынды өмірдің бәрі заман,

Жирендірген жұрт сөзі оны маған.

Кінә, салып, ойсызға иек сүйеп,

Орынсызға ұрынған өзім жаман.

«Адам таза, өмір қу, тиме!» деген

Ездің ісі өз көңілін билемеген.

Жамды, жарық дүниені жалғаншы

Әлдекімге соқтығып кимелеген.

Кінә менде, кеп менде, жазық менде,

Байлап, шешу жазықты қазық менде.

Уақытша жан қонақ біздің тәнге.

Адал, арам жегізер азық менде.