Екі самайынан тер моншақтары сорғалаған қара домалақ бала құйындай үйіріліп, қақпаға жақындай түсті. Соңғы шабуыл. Ең шешуші сәт.

– Ал-мас-с!

  Футбол алаңын қоршап тұрғандар шулап қоя берді. Жанкүйерлер сенімін қалай да ақтау керек. Намысқа тырысқан Алмас жанұшыра алға ұмтылды. Жолын кес-кестей алдынан шыққан ойыншыларға бөгелер емес. Бір қорғаушыны айналып өтті, екіншісін …, үшіншісін …, Әне – қарсыластар қақпасы. Алмас шірене оң аяғын сілтеп қалды.

– Го-о-л!

  Теңбіл доп тор ішінде бұлқынып жатты. Осы сәтті күтіп тұрғандай төреші ысқырды. Ойын аяқталды. Тұс-тұстан алаңға қарай лап қойған жанкүйерлер жүгіріп жеткен бойда Алмасты жерден тік көтеріп алды.

– Жарайсың, Алмас!

– Біз саған ризамыз!

  Бұл жеңіске денешынықтыру пәнінің мұғалімі Ғабит ағай елден ерекше қуанды.

– Біз бүгін досымызды әбден қыдыртамыз! – деді Әбен.

  Сол-ақ екен, оны қостаушылар көбейді.

– Дұрыс, бәріміз киноға барайық!

– Суретке түсейік!

– Ең қызығы, чемпионды балмұздаққа бір тойдырайық!

  Достары озат футболшы үшін ештеңесін аяр емес. Қалталарындағы соңғы ақшаларын жинастырып, ортаға салды.